کشیدن بخیه ها بین ۱ تا ۳ هفته زمان می برد. البته اغلب بخیه ها جذبی هستند و حتی بدون کشیدن نیز خود به خود می افتند.
برای دریافت مشاوره، با ما در ارتباط باشید.
به طور کلی با سه مکانیسم مختلف، علائم افزایش سن در صورت ایجاد می گردد
۱. تغییرات پوستی
۲. تغییرات حجم بافتها
۳. افتادگی بافتها (جابه جایی بافتها به سمت پایین در اثر جاذبه)
چروکها نتیجه تا شدنهای مکرر پوست (به دلیل حرکات عضلات زیر پوستی) می باشند مانند چروکهای پیشانی و اطراف چشم. درحالیکه چینها به دلیل تغییرات شدیدتر (مثلا افتادگی بافتها) در نواحی عمقی صورت ایجاد می شوند مانند چین خط خنده، برای اصلاح چروکها باید کارهای سطحی ( مانند لیزر پوست، بوتاکس، لیفت سابکوتانئوس و …) انجام شود در حالیکه برای چینها، تغییرات عمقی مانند لیفت عمقی صورت (با یا بدون تغییرات سطحی ) موثر است.
نکته: در افرادی که چروکهای زیادی دارند و عموما صورتهای بسیار لاغری دارند، لیفت سابکوتانئوس ممکن است در برخی از نواحی (مانند اطراف چشم، پیشانی و اطراف دهان) جزء غیر قابل اجتناب جوانسازی صورت باشد.
با توجه به مکانیسم هایی که منجر به علائم افزایش سن در صورت می شوند، روش های مختلفی برای برطرف شدن این علائم وجود دارد. لذا اصلا تعجب نکنید که یک متخصص پوست با انجام لیزر ادعا کند که جوانسازی صورت را انجام میدهد، در حالیکه یک پزشک عمومی نیز ادعا می کند با تزریق ژل و بوتاکس جوانسازی صورت می کند و یک جراح پلاستیک نیز با لیفت صورت اعلام می دارد جوانسازی را باعث می شود.
در این روش که با اثر بر پوست (یا بافت سطحی زیر پوستی)، علائم افزایش سن را کاهش می دهند ( لیزر، RF، پلکسر و …).
ذر این روش که با جبران حجم از دست رفته، باعث برطرف شدن علائم افزایش سن می شوند (تزریق فیلر، تزریق چربی . پروتز).
برای جوانسازی صورت، لازم نیست همیشه لیفت صورت انجام گیرد. گاهی علائم افزایش سن فقط ناشی از کاهش حجم بافتی و لاغری است که با اصلاح حجم از دست رفته، جوانسازی انجام میگیرد. برای مثال با تزریق چربی در صورت یک فرد ۳۵ ساله که صورت لاغری دارد، میتوان باعث جوان تر شدن چهره ی او شد.
در این روش که با بالا کشیدن بافتهایی که افتادگی دارند، علائم افزایش سن را برطرف می نمایند (مانند لیفت با نخ و جراحی لیفت صورت).
با استفاده از لیفت، میتوان بافت ها یی که دچار افتادگی شده اند را تا حدی به جای اولیه ی خود بازگرداند. که این روش ها را میتوان به ۲ دسته ی روش های جراحی (تهاجمی) و غیرجراحی (غیر تهاجمی) تقسیم بندی کرد. با استفاده از نخ های لیفت تا حدی میتوان یک کشش ملایم در بافت های صورت ایجاد کنیم و با این روش افتادگی های جزئی در بافت های صورت را اصلاح می کنیم.
در افراد کمتر از ۴۰ سال توصیه می شود که از روش های غیر تهاجمی جوانسازی صورت و گردن استفاده کنند. کاملا بدیهی است که مدت تاثیر روش های غیرجراحی جوانسازی کوتاه باشد و بعد از گذشت مدتی نیاز به تکرار داشته باشند. این روش ها با وجود اینکه اثر کوتاه مدتی دارند، از ایمنی بالایی برخوردار هستند و همینطور نتایج رضایت بخشی را در افراد جوان به دنبال دارند. توجه داشته باشید که روشهای فوق، اغلب مکمل یکدیگر می باشند نه رقیب و جایگزین یکدیگر. به همین دلیل بهترین نتیجه زمانی حاصل می شود که فرد از ترکیبی از روشهای فوق استفاده نماید.
بالعکس افراد جوان (کمتر از ۴۰ سال)، در افرادی که در سنین بالای ۴۵ سال هستند، عمق و شدت افتادگی ها بیشتر بوده و چون این افتادگی ها شدید تر هستند، روش های غیر جراحی کمتر نتیجه می دهند و بهتر است از روش جراحی لیفت صورت در کنار دیگر روشهای جوانسازی صورت استفاده کنیم. در تمام این روشهای جراحی، هدف کلی این است که بافتهای صورت که دچار افتادگی شده اند را به محل اصلی خود برگردانیم تا شادابی و جوانی مجدد را در چهره ی افراد شاهد باشیم .در گذشته جراحان پیشگام در این نوع جراحی، هنگام انجام عمل لیفت، فقط پوست صورت را می کشیدند و پوست اضافه را برمیداشتند زیرا گمان میکردند افزایش سن تنها محدود به تغییرات در پوست صورت است. با برداشتن پوست ومخصوصا تحت کشش قرار دادن پوست، جای بخیه ها به صورت ناخوشایندی باقی می ماند ضمن اینکه با گذشت زمان دوباره شاهد افتادگی زود هنگام بافتها بودیم.
با افرایش تجربه جراحان و پیشرفت علم پزشکی، تکنیک های مختلفی برای لیفت بافت های عمقی ابداع شدند. لذا امروزه روش های مختلفی برای لیفت بافتهای عمقی صورت وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. وقتی لایه های مختلف صورت را مورد بررسی قرار می دهیم، میبینیم این لایه ها با استفاده از لیگامانهای لنگری (Anchor ligaments) به هم متصل شده اند که برخی از این لیگامانهای لنگری از سطحی ترین لایه یعنی پوست به عمقی ترین لایه یعنی استخوان می رسند و بافت ها را به استخوان متصل می کنند. این لنگرها بسیار محکم بوده و محدوده حرکت لایه های مختلف بر روی یکدیگر را مشخص می کنند، به همین دلیل مانع از این می شوند که بتوانیم بافت ها را به هر میزانی که لازم داریم به سمت بالا بکشیم (لیفت کنیم).
با گذشت زمان و افزایش سن، قطعا همه ما دچار علائم پیری در صورت خواهیم شد با افزایش سن، پوست ما شل و آویزان می شود، حجم صورت کاهش می یابد، و قوام بافتهای عمقی صورت تغییر می کند به گونه ای که در پایین صورت، چینهای عمیق بوجود آمده و پوست شل و آویزان در صورت و گردن نمایان می شود.از علائم پیری در صورت می توان به موارد زیر اشاره نمود.
با وجودی که این موارد روند طبیعی افزایش سن محسوب می شوند ولی باعث احساس ناخوشایندی در فرد مبتلا می شود. در افرادی که این تغییرات بسیار شدید هستند، بهترین راه حل آن ریتیدکتومی است.
منظور از ریتیدکتومی، اصلاح علائم افتادگی بافت ها در بخش میانی و پایینی صورت است. در آنالیز زیبایی چهره، صورت را مانند تصویر زیر به سه بخش بالایی، میانی و پایینی تقیسم می کنیم که تقریبا این سه بخش با یکدیگر برابرند. لیفت و جوانسازی بخش بالایی صورت، شامل لیفت پیشانی و ابروهاست و برای مطالعه دقیق تر می توانید به این بخش مراجعه نمایید.
ریتیدکتومی به دو روش تهاجمی (جراحی) و غیر تهاجمی تقسیم می شود. که هریک مزایا و معایب خود را دارد اما به طور معمول روش های جراحی ماندگاری بیشتری داشته و روش های غیر تهاجمی هزینه پایین تری دارند.
همانطور که گفته شد لیفت صورت با روش های غیر تهاجمی به معنی لیفت اجزای صورت بدون جراحی می باشد که این روش ها شامل: لیفت صورت با نخ، هایفو تراپی، تزریق ژل، بوتاکس، تزریق چربی و… می باشد که برای مطالعه بیشتر راجع به هر روش روی آن می توانید کلیک نمایید.
به روشی اطلاق می شود که در آن چینها و علائم ناشی از افزایش سن که در صورت به وجود آمده اند با روش جراحی کاهش می یابند. برای انجام لیفت صورت، جراح پلاستیک، بافتهای زیر پوستی و عضلات را می کشد و ساختاری جذابتر را ایجاد می کند و در نهایت قسمتهایی از پوست و بافتهای چربی اضافه را بر می دارد به این ترتیب نمای پیری و خستگی صورت برطرف می گردد.
این نوع جراحی به گونه ای انجام می شود که برشهای پوستی در چینها و قسمتهایی از صورت که دیده نمی شوند (مثلا پشت گوشها) قرار می گیرد و به این طریق، ظاهر صورت طبیعی خواهد بود. در ریتیدکتومی، علاوه بر وجود روشهایی که کل صورت را لیفت می کنند، روشهای مختلف جدید و کم تهاجمی برای بخشهای خاص صورت و برای افرادی که تغییرات کم را می پسندند وجود دارد که در ادامه به شرح بیشتر آنها می پردازیم.
برای دریافت مشاوره غیرحضوری از طریق واتساپ با ما در ارتباط باشید.
اگر لیفت سابکوتانئوس را کنار بگذاریم، برای لیفت SMAS (بافت های عمقی صورت)، روشهای مختلفی وجود دارد و به طور کلی می توانیم این روشها را به دو دسته عمده تقسیم کنیم.
روشهایی که لیگامانهای لنگری میان بافتی را آزاد میکنند و سپس لیفت SMAS انجام میدهند (به این دسته، SMAS Rhytidectomy هم میگویند).
روشهایی که بدون آزادسازی لیگامانهای لنگری، لیفت SMAS (بافت های عمقی) را انجام میدهند ( به این دسته اصطلاحا Deep plane Rhytidectomy هم می گویند).
مسلما در روشهایی که لیگامانهای لنگری را آزاد می کنیم و سپس SMAS را لیفت می کنیم، نتیجه ی لیفت بارزتر و ماندگاری آن طولانی تر است.
در دو دهه اخیر از آندوسکوپ برای جراحی های مختلف (از جمله لیفت صورت) استفاده شده است. با استفاده از آندوسکوپ، بافتهای نرم صورت از استخوان جدا می شود و مسلما لیگامانهای لنگری که به استخوان اتصال دارند جدا می گردند ولی اتصال این لنگرها به پریوست که خودش بافت بسیار محکم و غیر قابل ارتجاع است همچنان حفظ می شود و همچنین لیگامانهایی که لایه های سطحی تر از پریوست را به هم وصل می کنند بدون تغییر خواهد ماند و اتصال لایه های مختلف بافتهای نرم به یکدیگر همچنان برقرار می ماند. روش اندوسکوپی فقط در۱/۳ بالایی و ۱/۳ میانی صورت(midface) می تواند استفاده شود و ۱/۳ پایینی صورت را نمی توان با این روش آزاد کرد ( لذا در ۱/۳ پایینی صورت در حال حاضر روش اندوسکوپی کابرد ندارد). به دلیل اینکه ۱/۳ میانی و پایینی صورت با یکدیگر ارتباط نزدیکی دارند، آزاد نشدن بخش پایینی صورت می تواند به طور نسبی مانع لیفت بخش میانی صورت شود. لذا با وجودی که لیفت آندوسکوپی در پیشانی و ابرو (یعنی ۱/۳ بالایی صورت) نتیجه نسبتا خوبی به دنبال دارد، در بخش میانی صورت نتیجه کمتری نشان داده و بجز در افراد خاص (افراد جوانی که افتادگی بافتهای صورت آنها چندان زیاد نیست)، در اغلب افراد نتیجه مورد پسند نیست و یا ماندگاری کمی دارد. لذا هم جراحان ، کمتر به آن تمایل دارند و هم مراجعه کنندگان کمتر از لیفت آندوسکوپی بخش میانی صورت استقبال می کنند.
توجه: بخش میانی صورت (midface) ، به قسمتی از صورت که بین پلک پایین و oral commissure یا گوشه دهان قرار دارد اطلاق می شود.
در روش لیفت اندوسکوپی، پس از آنکه برش های کوچکی در پوست زده میشود، وسایل جراحی و همینطور دوربینی که جراح با آن بافت ها را میتواند ببیند، وارد بافت های عمقی شده، بافت های چسبیده به استخوان را از روی استخوان جدا میکند و بعد از آن بافت های آزاد شده را با استفاده از نخ هایی که به مدت طولانی و یا دائمی باقی می مانند، به سمت بالا کشیده و عمل فیکس کردن و ثابت کردن بافت ها را انجام می دهد. در جراحی لیفت به روش آندوسکوپی جراح تنها می تواند در لایه های خاصی لیفت را انجام دهد (در زیر پریوست که به استخوان می چسبد) و امکان لیفت در چند لایه مختلف برای جراح وجود ندارد مگر اینکه روش اندوسکوپی را با روش باز ترکیب نماید.
به جای فیکس کردن بافتهای آزاد شده با بخیه، می توان از اندوتاین استفاده نمود. لذا لیفت صورت با اندوتاین، روش جداگانه ای نیست و یک متد مستقل محسوب نمی شود. بلکه همان لیفت آندوسکوپی است که به جای استفاده از بخیه ها برای فیکس کردن بافت، از اندوتاین استفاده می شود.
مزیت اندوتاین این است که به جراح کمک می کند سرعت فیکس کردن بافتها را کمی بالا تر ببرد و برای یک جراح ماهر مسلما راحتی را به دنبال دارد ولی در نتیجه نهایی، تفاوتی با نتیجه ناشی از بخیه کردن ندارد. البته اندوتاین برای جراحانی که تجربه کمتری در لیفت اندوسکوپی دارند بسیار کمک کننده است، زیرا دیگر نگران بخیه های نامناسب نخواهند بود.
توجه: روش لیفت اندوسکوپی گونه و بخش میانی صورت، به افزایش عرض صورت و تورم طولانی گونه ها می انجامد لذا این روش برای افرادی که دارای صورت پهنی هستند روش مناسبی نبوده و باعث بهم خوردن تناسب اجزای صورت می گردد ولی در افراد جوانی که صورت دراز ولاغری دارند می تواند مفید باشد.
همانگونه که دیدیم در جراحی لیفت به روش آندوسکوپی جراح تنها می توانست در لایه های خاصی لیفت را انجام دهد در صورتی که در لیفت باز، جراح می تواند انتخاب کند لیفت در چه عمقی ( در چه لایه ای) از صورت انجام پذیرد.
در صورتی که در لیفت به روش آندوسکوپ این امکان وجود ندارد و یا به میزان زیادی محدودیت دارد. لذا افرادی که سن بالاتری دارند و پوستهای شل و اویزان صورتشان بارز است از لیفت صورت به روش باز نتیجه بهتری میگیرند.
هر کدام از لایه های صورت میتواند به صورت مجزا و حتی در جهت های مختلف لیفت شود. به عنوان مثال در بخشهای پایینی صورت و بالای گردن، نتیجه بهتر زمانی حاصل می شود که SMAS به سمت بالا و عقب لیفت شود درحالیکه پوست به سمت عقب لیفت گردد.
برای لیفت صورت، میتوانیم کل صورت را به صورت یک مرحله ای لیفت کنیم و یا در چند مرحله لیفت انجام دهیم ( به این معنی که قسمتهای مختلف را در زمانهای جداگانه لیفت کنیم). انجام لیفت در برخی قسمتهای صورت، بدون اصلاح بافتهای اطراف چندان مناسب نیست ( مثلا لیفت قسمت ۱/۳ پایین صورت بدون اصلاح بخش میانی صورت، چندان مناسب نیست و در افراد کمی ممکن است انجام می شود). ولی برخی قسمتهای صورت را می توان کاملا مجزا از اطرافشان لیفت نمود.
اغلب لیفت هایی که به صورت مجزا انجام میگیرد در جوانان و افراد مسنی که افتادگی بافتها، فقط در قسمت خاصی از صورت بارز است انجام می شود و در مقابل افرادی که تمامی بخشهای صورتشان دچار افتادگی شدید است، مناسب لیفتهای موضعی نیستند مگر اینکه فقط به جنبه درمانی آن توجه کنیم. (مثلا افتادگی شدید پلک و ابرو میتواند محدودیت میدان دید ایجاد کند و اصلاح آن علاوه بر زیبایی جنبه درمانی نیز دارد).
جوانسازی موضعی در صورت افرادی که علائم پیری شدید دارند، می تواند منجر به چهره ای نامتناسب شود که بخشی از آن جوان و بخشی از آن پیر دیده می شود و این موضوع از نظر زیبایی بسیار بدتر از حالتی است که صورت به شکل یکدست مسن دیده شود.
لذا بهتر است افراد مسن تر برای حصول نتیجه ی بهتر، لیفت صورت و گردن (Rhytidectomy) را توأم انجام دهند و افراد جوانتر اگر از افتادگی قسمتی از صورت رنج میبرند، به طور مجزا آن قسمت را لیفت نمایند. (برای مثال فرد جوانی ممکن است چانه ی بسیار کوچک همراه با غبغب بزرگ داشته باشد در حالیکه پوست گردن محکم و عضله پلاتیسما قوی است. بهترین راهکار برای این فرد استفاده از پروتز چانه بهمراه کوچک کردن غبغب است)
نکته: توجه داشته باشید لیفت صورت، مجزا از جوانسازی اطراف چشم و دهان است و جراحی پلک و لب، جراحی های مستقل بوده و این موضوع را همواره به مراجعین یادآور باشید.
بسیاری از افراد تصور میکنند که با انجام جراحی لیفت صورت، چین های اطراف چشم و چین های اطراف لب که به صورت شعاعی در اطراف دهان قرار دارند، به طور کامل از بین خواهد رفت. اما باید بدانیم که این قسمتها مجزا از لیفت صورت هستند و برای اصلاح عیوب این ناحیه باید اقدامات دیگری انجام داد. مثلا برای چروک های چشم، جراحی پلک و یا برای چروک های اطراف دهان تزریق ژل و بوتاکس انجام داد.
در روش ما، به طور کلاسیک، برش جراحی لیفت صورت در جلوی خط رویش مو (یا داخل مو)، در ناحیه شقیقه است که در پایین به جلوی لاله گوش ادامه می یابد و سپس از زیر نرمه به پشت گوش کشیده شده و در شیار بین گوش و سر قرار می گیرد. در صورتی که با لیفت گردن همراه باشد برش ما در خط رویش مو (یا داخل مو) در ناحیه گردن ادامه پیدا می کند.
آیا می توان برش ناحیه شقیقه را در داخل مو قرار داد؟
اگر این برش را در جلوی مو قرار دهیم، در انتهای جراحی که پوست اضافه برداشته می شود، این پوست، همان قسمت مودار بوده و عملا خط رویش مو ها را عقب میبرد. با این حال در افرادی که فاصله خط رویش مویشان تا لترال کانتوس کم باشد ( این فاصله در حالت نرمال بین ۳ تا ۵ سانتیمتر است)، اگر عقب رفتن خط رویش مو را بپذیرد، می توان برش را در داخل مو قرار داد. به هیچ وجه برش داخل مو را به فردی که این فاصله بیشتر از ۵ سانتی متر باشد، پیشنهاد نمی کنیم.
برش لیفت صورت در آقایان و خانمها اندکی با یکدیگر متفاوت است. در آقایان این برش از جلوی تراگوس داده می شود تا پس از لیفت از رویش مو بر روی تراگوس پیشگیری شود ولی در خانمها این برش در لبه تراگوس داده می شود تا به خوبی بتوانیم آن را مخفی کنیم.
برای دریافت مشاوره غیرحضوری از طریق واتساپ با ما در ارتباط باشید.
ابتدا برش پوستی داده می شود و پوست از بافتهای همبند زیرین خود و عضلات صورت جدا می شود. سپس داربست بافتهای عمقی صورت آزاد می شود به گونه ای که این بافتها بتوانند بر روی بافتهای بالاتر خود بلغزند و کشیده شوند و به محلهای بالاتری وصل شوند. به وسیله بخیه های مخصوص این داربست آزاد شده، در محل جدید به گونه ای محکم می شود که بافتهای شل را بکشد. در نهایت پوست بر روی بافتها کشیده می شود و مقدار زیادی پوست برداشته می شود. توجه داشته باشیم که در این جراحی هدف ما کشیدن پوست به تنهایی نیست. زیرا پوست فقط نقش یک روکش را بازی می کند و اگر بافتهای عمقی صورت بوسیله داربست محکم خود به بالا کشیده نشده باشد، قدرت چندانی یرای نگهداشتن بافتهای آویزان و سنگین زیر خود را ندارد.
توجه : به عنوان یک توصیه، جراحی های مکملی که در حین جراحی برای بهتر شدن نتیجه جراحی انجام می گیرد شامل جراحی پلک و لیفت ابرو می باشد که البته با صلاحدید جراح انجام می پذیرد.
ریتیدکتومی با متد های متفاوتی دسته بندی می شود که در ادامه به این دسته بندی ها می پردازیم. اما به طور معمول این روش ها شامل:
روشی است که با برش کوچک بخش میانی صورت ( مثلا گونه ها ) و بخش بالایی صورت (یعنی پیشانی ) را می تواند لیفت کند ولی قادر به لیفت بخش پایینی صورت نیست . نمی توان کل صورت را با این روش لیفت نمود.
لیفت باز صورت روش استاندارد جراحی جوانسازی صورت است و نتایج دیگر روشها را معمولا با این روش مقایسه می کنند. در ادامه به تشریح روش لیفت باز صورت می پردازیم. برش این جراحی اولین قدم است. برحسب نظر جراح، برش جراحی می تواند اندکی با آنچه در زیر گفته می شود متفاوت باشد. جراحی لیفت باز اغلب با برش زیر انجام می شود.
مشاهده کنید: تصاویر نتایج لیفت صورت
همانطور که در تصاویر بالا دیده می شود، برش جراحی در آقایان و خانمها می تواند اندکی متفاوت باشد. این برش به گونه ای طراحی شده است که بعد از جراحی از دید دیگران مخفی باشد و نتیجه جراحی طبیعی جلوه کند.
اگر لیفت فقط در حد سابکوتانئوس باشد، پوست تا نواحی جلوی صورت بلند می شود و سپس به جای خود بازگشته و اضافه آن برداشته می شود. این روش بسیار قدیمی است و امروزه فقط جراحانی که تجربه کمی دارند انجام می دهند. نتیجه اثر آن در اصلاح افتادگیها بسیار کوتاه است ولی می تواند چینها را کمتر کند و امروزه بیشتر در اصلاح خطوط ایجاد شده در اثر افزایش سن موثر است (مثلا خطوط پیشانی). به دلیل اینکه کشش بر روی پوست منتقل می شود، احتمال اسکار، تغییر شکل گوش و چهره غیر نرمال صورت لیفت شده، بالاست.
توجه: با وجودی که در اغلب افراد لیفت عمقی توصیه می شود و نتیجه بهتری می دهد، در موارد خاصی (مخصوصا افرادی که پوست نازک دارند و صورت آنها لاغر است، در بخشهای پیشانی و شقیقه، بهتر است از لیفت سابکوتانئوس نیز استفاده گردد
در تصویر بالا، اسکار بدشکلی در محل برش جراحی دیده می شود. ایشان یک سال قبلا توسط جراح دیگری تحت لیفت زیر پوستی قرار گرفته بود
به دلیل برگشت سریع علائم، میزان رضایت طولانی مدت زیباجویان از این روش بسیار کمتر از دیگر روشهای ریتیدکتومی است. بسیاری از نارضایتی های بعد از جراحی در این روش، به دلیل عوارض اسکار به جا مانده است(تصویر بالا).
عوارض زیاد و ناکارآمد بودن روش فوق، جراحان را واداشت که به فکر روشهای ماندگارتر ریتیدکتومی باشند و در این راه متوجه شدند که به جای اعمال کشش بر پوست صورت، باید کشش را به بافتهای محکمتر عمقی وارد کرد تا علاوه بر اثر بخشی بیشتر، عوارضی همچون اسکار بعد از جراحی کاهش یابد.
توجه: نامهای دیگر جراحی لیفت زیر پوستی که برخی از جراحان برای این نوع لیفت استفاده می کنند شامل مینی لیفت، مانکن لیفت، لیفت مختصر و… است.
در SMAS Imbrication بخشی از SMAS برداشته می شود(resection) و دو لبه SMAS بدون اینکه از بافتهای زیرین جدا شود، به همدیگر سوچر می شود. به این ترتیب SMAS تحت کشش قرار می گیرد.
در MACS ، بدون اینکه SMAS آزاد شود، با استفاده از سوچرهایی که زده می شود، مانند بند کیف، SMAS تحت کشش قرار میگیرد.
در deep plane کلاسیک، که Low SMAS deep plane هم گفته می شود، بخشهای بالایی SMAS آزاد نمی شود ولی بخش پایینی (پایین تر از زایگوما) آزاد شده و با استفاده از سوچرهایی، به بافتهای بالایی فیکس می شود.
در high SMAS deep plane بخشهای بالایی و پایینی SMAS آزاد شده و به بافتهای بالاتر فیکس می شود.
در extended high SMAS deep plane علاوه بر ازاد شدن SMAS در پایین و بالا، تا بخشهای جلویی هم SMAS آزاد می شود و سپس به بافتهایی بالاتر فیکس می گردد. یک روش ترکیبی دولایه وجود دارد که پوست به میزان بیشتری از Deep plane آزاد می شود و سپس روش Deep plane(با هر کدام از متغییر ها) اجرا می شود.
توجه: برش پوستی در همه روشهای فوق مشابه است و از روی برش نمی توان به نوع روش جراحی پی برد.
مشاهده کنید: تصاویر نتایج لیفت صورت
با وجودی که ریتیدکتومی (Face Lift Surgery) عمل بسیار ایمنی است، مانند هر جراحی دیگر، این جراحی نیز می تواند عوارضی داشته باشد که هرکدام از این عوارض با استفاده از راهکارهای خاصی قابل پیشگیری و یا درمان هستند.
این عوارض شامل کبودی بعد از عمل جراحی لیفت، درد، بی حسی پوست صورت، تورم صورت و… می باشد، برای آگاهی بیشتر از عوارض این جراحی و روش های پیشگیری و درمان آن می توانید مقاله عوارض جراحی لیفت صورت را مطالعه فرمایید.
با توجه به انجام جراحی و شرایط پس از آن نیاز است تا از شیوه دقیق مراقبت های بعد از جراحی آگاهی داشته باشید تا بتوانید در کوتاه ترین زمان به شرایط عادی زندگی خود برگردید و همچنین دچار عوارض خاص ناشی از جراحی نشوید به همین منظور پشتیبانی بلافاصله بعد از جراحی با ارسال فایل مراقبتها و تماس تلفنی با شما همراه خواهد بود.
کاملا واضح است که با زدن برش در هرقسمت از بدن و انجام جراحی، جای برش باقی می ماند و به طور کامل محو نمی شود و این نکته را همواره به یاد داشته باشید که پوست محل جراحی، هرگز مانند پوست قبل از جراحی نخواهد شد. اما بین باقی ماندن برش محل جراحی و دیده شدن آن، تفاوت وجود دارد. برشهای جراحی پلاستیک به گونه ای طراحی می شود که کمتر در معرض دید قرار گیرد. مثلا در شیار پشت گوش یا داخل موها قرار میگیرد. برای کمتر دیده شدن جای برش نیز میتوان از تکنیکهای ترمیم زخم (کرمهای لایه بردار، لیزر، RF، درم ابریژن و … ) استفاده کرد.
با وجودی که در اغلب اوقات جای بخیه به خوبی ترمیم شده و مخفی می ماند، هیچ جراحی نمیتواند در این مورد به بیمارش تضمین دهد و فقط امکان باقی ماندن جای برش جراحی را یاد آور می شود و راههای پیشگیری و درمان آن را ارائه می نماید.
این افراد نسبت به دیگران مستعد باقی ماندن جای زخم می باشند. البته برای رفع جای زخم آنها، روشهایی وجود دارد. ولی حتما باید به صورت آگاهانه از وجود خطر باقی ماندن جای اسکار جراحی آگاه باشند و این خطر را بپذیرند تا بتوانند تحت جراحی لیفت قرار گیرند.
زیرا پوستی که تحت کشش قرار گرفته به مرور زمان کش آمده و به حالت اول برمیگردد و از طرفی بخیه هایی که بافتهای سطحی را نگه می دارند، بافتها را پاره کرده (cheese wiring) و علائم برمی گردد. برای جلوگیری از این اتفاق، بهترین کار این است که کشش بافتی را از پوست و بافت زیر پوستی به SMAS منتقل کنیم. SMAS به دلیل داشتن بافتهای کلاژنی قوی، می تواند کشش و وزن بافتهای صورت را تحمل کرده و آنها را به بالاتر منتقل کند.
انتقال کشش به SMAS باعث می شود ازبرخی عوارض مانند تغییر شکل لاله گوش، اسکار محل برش جراحی و تغییر محل خط رویش مو جلوگیری شود.
باید ابتدا مشخص کنیم برداشت ما از دائمی بودن نتیجه چیست؟ اگر منظور از دائمی بودن نتیجه جراحی لیفت این باشد که با انجام جراحی، برای همیشه صورت جوان می ماند و دیگر پیر نخواهد شد، این موضوع صحیح نیست. ولی اگر منظور این است که در دوقلوهای همسان، فردی که لیفت کرده، همواری جوانتر از قل دیگر خواهد بود، این برداشت درست است و به این ترتیب نتیجه لیفت برای همیشه، فرد را نسبت به هم سن و سالانی که از نظر ژنتیکی شرایط مشابه دارند، جوانتر نگه خواهد داشت. به عبارت دیگر، لیفت صورت، زمان را به عقب برمیگرداند ولی آن را متوقف نمی کند.
به دلیل اینکه ۱. این روش بسیار وقتگیر است ۲. تجربه زیادی نیاز دارد ۳. لازم است جراح به آناتومی آن قسمت تسلط کامل داشته باشد. لذا اکثر جراحان راه های جانبی آسانتری را که در دسترس است انتخاب می کنند. و البته این راههای آسانتر نیاز افراد جوان (کمتر از ۴۰ سال) را تا مدتها برطرف می کند.
به دو دلیل لیف عمقی صورت عوارض کمتری از لیفت سطحی دارد ۱. توسط جراح با تجربه انجام می شود ۲. به پوست کشش وارد نمی شود. با این حال باید توجه داشت که عارضه آن می تواند خطرناکتر باشد (خطر آسیب به عصب صورت)
یکی از عوارض لیفت صورت می تواند تغییر در مدل و فرم گوش باشد. خوشبختانه احتمال این عارضه در لیفتهایی که بافتهای عمقی صورت تحت کشش قرار می گیرند بسیار کمتر از زمانی است که پوست و بافتهای زیر پوستی لیفت می شود. روشهایی برای اصلاح این تغییر شکل گوش وجود دارد که به بازگشت فرم اولیه گوش بسیار موثر است.
محل برش به صورت معمول به شکل تصویر زیر است ولی در برخی از افراد ممکن است تغییر پیدا کند.
بله. ترمیم زخم در برخی از افراد به خوبی صورت می گیرد و در عین حال ممکن است افرادی نیز ترمیم زخم بدی (به صورت کلوئید) داشته باشند. در این مورد باید به محلهای قبلی جراحی یا بریدگیهای پوستی فرد توجه نمود
بله در همه موارد لیفت صورت، تا مدتها محل فرد در محل جراحی احساس بیحسی می نماید که رفته رفته در طول چند هفته تا چند ماه حس این نواحی بر می گردد.
کشیدن بخیه ها بین ۱ تا ۳ هفته زمان می برد. البته اغلب بخیه ها جذبی هستند و حتی بدون کشیدن نیز خود به خود می افتند.
آنالیز زیبایی صورت خود را از ما بخواهید